بیلارزیا

شیستوزومیازیس که عموماً با نام‌ های بیلارزیا یا تب حلزون شناخته می ‌شود، یک بیماری عفونی ناشی از انگل شیستوزوما مانسونی است که در آب رودخانه‌ ها و دریاچه ‌ها یافت می‌شود و می‌تواند به پوست نفوذ کند و باعث قرمزی، خارش پوست و ضعف شود. برای مثال درد عضلانی. شیستوزومیازیس در محیط های گرمسیری که در آن بهداشت اولیه وجود ندارد و تعداد زیادی حلزون وجود دارد، شایع تر است، زیرا این حیوانات میزبان انگل شیستوزوما محسوب می شوند، یعنی انگل برای رشد نیاز به حلزون دارد.

بیلارزیا

بیلارزیا یا تب حلزون چیست؟

شیستوزومیازیس یک بیماری عفونی- انگلی است که توسط کرم شیستوزوما مانسونی ایجاد می شود. انسان میزبان قطعی این کرم است، در حالی که حلزون های آب شیرین، از جنس Biomphalaria، میزبان میانی هستند. این بدان معناست که شیستوزوما مانسونی برای تکمیل چرخه زندگی خود به حلزون نیاز دارد. شیستوزومیازیس یک بیماری مربوط به بهداشت نامناسب است و می تواند افراد را در هر سنی مبتلا کند.

دلایل ابتلا به به بیلارزیا

عامل ایجاد کننده شیستوزومیازیس یک کرم مسطح به رنگ سفید از کلاس ترماتود به نام شیستوزوما مانسونی است. نر و ماده آن را می‌توان جفت‌گرفته یافت و ماده در کانال ژنیکوفور نر قرار دارد. عفونت در انسان زمانی رخ می دهد که لاروهای انگل توسط حلزون های آب شیرین پس از تماس با آب آلوده به پوست نفوذ کنند و انتقال زمانی اتفاق می افتد که افراد مبتلا به شیستوزومیازیس آب شیرین را می نوشند.

بیلارزیا

در بدن، لاروها به شیستوزوم های بالغ تبدیل می شوند. کرم های بالغ در رگ های خونی که ماده ها تخم های خود را می گذارند زندگی می کنند. برخی از تخم ها از طریق مدفوع یا ادرار دفع می شوند تا چرخه زندگی انگل ادامه یابد. برخی دیگر در بافت های بدن باقی می مانند و باعث ضعف ایمنی و آسیب به اندام می شوند. شیستوزومیازیس عمدتاً جوامع فقیر و روستایی را تحت تأثیر قرار می دهد، به ویژه آن هایی که درگیر کشاورزی و ماهیگیری هستند. زنانی که در زندگی روزمره، به عنوان مثال هنگام شستن لباس، از آب آلوده استفاده می کنند، نیز در معرض خطر هستند.

 کودکان به دلیل عدم رعایت بهداشت و قرار گرفتن در معرض آب آلوده به عفونت حساس هستند. مهاجرت به مناطق شهری و جابجایی جمعیت به گسترش بیماری به مناطق جدید کمک می کند. رشد جمعیت و در نتیجه تقاضا برای انرژی و آب، اغلب منجر به الگوهای ساختمانی و تغییرات محیطی می شود که انتقال را تسهیل می کند. با رشد اکوتوریسم و ​​سفر به اعماق کشورهای بومی، گردشگران بیشتری به شیستوزومیازیس مبتلا می شوند. گردشگران گاهی اوقات دچار عفونت حاد شدید با علائم غیرعادی از جمله فلج می شوند. شیستوزومیازیس ادراری نیز یک عامل خطر برای عفونت HIV به ویژه در میان زنان در نظر گرفته می شود.

علاِئم ابتلا به بیلارزیا

شیستوزومیازیس معمولاً در دو ماه اول عفونت بدون علامت است. سپس به دو بخش تقسیم می شود.

مرحله حاد شیستوزومیازیس دارای علائمی است که می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • خارش پوست و آلرژی
  • تب
  • بدن درد
  • لرز
  • بی اشتهایی
  • خستگی
  • لاغری
  • سرفه
  • اسهال و تهوع و استفراغ

در فاز مزمن، بیمار مبتلا به شیستوزومیازیس ممکن است به طور متناوب اسهال و یبوست داشته باشد. با پیشرفت شیستوزومیازیس مزمن، علائم خطرناک تری ممکن است ظاهر شوند، مانند:

  • بزرگ شدن کبد و طحال
  • سرگیجه
  • خارش مداوم در مقعد
  • ناتوانی جنسی
  • لاغری
  • فشار خون
  • خونریزی

نحوه تشخیص بیلارزیا

تشخیص شیستوزومیازیس با تجزیه و تحلیل علائم بیمار و انجام تست های آزمایشگاهی انجام می شود. معاینه مدفوع اجازه می دهد تا وجود تخم های انگل مشاهده شود که تشخیص را تایید می کند. ممکن است علاوه بر آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی شکم، با هدف تأیید افزایش و عملکرد، شمارش خون و اندازه‌گیری آنزیم‌های کبدی مانند ALT و AST که معمولاً تغییر می‌کنند، درخواست شود.

نحوه درمان بیلارزیا

درمان معمولا با داروهای ضد انگلی مانند پرازیکوانتل یا اکسامنیکین به مدت 1 یا 2 روز انجام می شود که انگل را از بین می برد. علاوه بر این، پزشک ممکن است استفاده از پمادهای کورتونی را برای تسکین خارش پوست توصیه کند، همچنین استراحت و مصرف آب توصیه می شود. علاوه بر این، داروهای مسکن برای کاهش تب و برای گرفتگی عضلات نیز ممکن است نشان داده شوند.

در افرادی که به فاز مزمن شیستوزومیازیس مبتلا می شوند، همچنان می توانند از داروهای کنترل اسهال استفاده کنند و اسکلروتراپی واریس مری توصیه می شود. پس شیستوزومیازیس با تشخیص قابل درمان است در مرحله اولیه بیماری شروع و درمان در اسرع وقت آغاز می شود، زیرا از این طریق می توان انگل را از بین برد و از بروز عوارضی مانند بزرگی کبد و طحال، کم خونی و تاخیر در بیماری جلوگیری کرد.

 برای این که مشخص شود آیا فرد واقعاً درمان شده است یا خیر، ممکن است پزشک درخواست کند که آزمایش مدفوع جدیدی در هفته ششم و دوازدهم پس از شروع درمان انجام شود. در برخی موارد، برای جلوگیری از شک، پزشک 6 ماه پس از شروع درمان، بیوپسی رکتوم را درخواست می کند. با این حال، حتی اگر درمان شیستوزومیازیس تأیید شود، فرد مصونیت پیدا نمی کند و در صورت تماس با آب آلوده می تواند دوباره توسط انگل آلوده شود.

بیلارزیا

برای درمان شیستوزومیازیس از داروهای آنتیموان و داروهای شیمی درمانی مدرن استفاده می شود. شیستوزومیازیس مزمن ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشد، که در آن تجمعات زیادی از انگل ها و تخم های آنها به معنای واقعی کلمه از طریق جراحی از بدن خارج می شود. همچنین، پرازیکوانتل در حال حاضر داروی اصلی برای درمان شیستوزومیازیس است.

درمان خوراکی یک روزه با پرازیکوانتل توصیه می شود. پرازیکوانتل در برابر شیستوزوم های بالغ موثر است اما روی شیستوزوم های در حال رشد که در شروع عفونت وجود دارند تأثیری ندارد.  برای درمان تب بیلارزیا از داروهای  ضد التهاب، آنتی هیستامین ها، داروهای مبارزه با حالت تهوع، گلوکوکورتیکواستروئیدها استفاده می شود. مانند هر تب دیگری، دوره حاد شیستوزومیازیس نیاز به تزریق فراوان محلول های ایزوتونیک دارد.

نحوه پیشگیری از بیلارزیا

عوارض احتمالی مبتلا شدن به بیلارزیا

بروز شیستوزومیازیس سلامت انسان را به شدت تضعیف می کند و پیامدهای اقتصادی و بهداشتی قابل توجهی دارد. در کودکان، شیستوزومیازیس می تواند منجر به کم خونی، نارسایی رشد و ناتوانی های یادگیری شود، اگرچه عوارض این بیماری معمولاً با درمان مناسب قابل برگشت است. شیستوزومیازیس مزمن می تواند بر توانایی کار افراد تأثیر بگذارد و گاهی کشنده باشد.

راه های جلوگیری از ابتلا به بیلارزیا

شیستوزومیازیس زمانی حاصل می شود که ما با یک محیط آبی آلوده در تماس باشیم، بنابراین به عنوان یک روش پیشگیری، مهم است که وارد محیط های آبی که میزبان میانی انگل وجود دارد، نشویم و در مکان هایی که بهداشت اولیه نامطمئن است، توجه باید دوچندان شود. هیچ واکسنی برای شیستوزومیازیس وجود ندارد و شکل اصلی پیشگیری از شیستوزومیازیس از طریق حفظ اصول بهداشتی اولیه، اجتناب از تماس تا حد امکان با آب های آلوده با حضور حلزون ها است.

بیلارزیا

پیشگیری از شیستوزومیازیس می تواند از طریق اقدامات بهداشتی اولیه مانند:

  • از تماس با باران و آب سیل اجتناب کنید.
  • با پای برهنه در خیابان، روی زمین یا در نهرهای آب شیرین راه نروید.
  • فقط آب آشامیدنی تصفیه شده بنوشید.
  • این اقدامات احتیاطی باید عمدتاً در مکان هایی انجام شود که بهداشت کافی وجود ندارد و فاضلاب در فضای باز جریان دارد.

راه دیگر این است عامل بیماری بیلارزیا که نوعی کرم است و نرم تن محسوب می شود را کنترل کرد. برای کنترل و پیشگیری از مبتلا شدن به این بیماری می شود از سولفات مس استفاده کرد که یکی از قابلیت های سولفات مس نرم تن کش بودن است.

با استفاده از محلول در محل های احتمالی رشد عامل بیماری بیلارزیا می توان از رشد و افزایش جمعیت این نوع نرم تن جلوگیری کرد، در نتیجه بیماری کنترل خواهد شد.

برای خرید سولفات مس صنعتی و اطلاعات بیشتر می توانید به لینک مراجعه کنید.

۱
۲
۳
۴
۵
میانگین امتیازات ۵ از ۵

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *